وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
از نامه های آن حضرت است
اِلى مُعاوِيَةَ مِنَ الْمَدينَةِ فى اَوَّلِ ما بُويِعَ لَهُ بِالْخِلافَةِ.
که در آغاز بیعتِ مردم با آن حضرت به خلافت، از مدینه به معاویه نوشت.
ذَكَرَهُ الْواقِدِىُّ فى كِتابِ الْجَمَلِ
واقدی آن را در کتاب جمل روایت کرده
مِنْ عَبْدِاللّهِ عَلِىٍّ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ، اِلى مُعاوِيَةَ بْنِ اَبى سُفْيانَ:
از بنده خدا علی امیرمؤمنان، به معاویه پسر ابوسفیان:
اَمّا بَعْدُ، فَقَدْ عَلِمْتَ اِعْذارى فيكُمْ وَ اِعْراضى عَنْكُمْ، حَتّى كانَ
اما بعد، عذر و حجتم را در رابطه با شما و روی گردانیم را از شما آگاهی، تا به وقوع پیوست
ما لابُدَّ مِنْهُ وَ لا دَفْعَ لَهُ; وَ الْحَديثُ طَويلٌ، وَ الْكَلامُ كَثيرٌ،
آنچه که از آن چاره ای نبود و جلوگیری از آن امکان نداشت; داستان طولانی و سخن بسیار است،
وَ قَدْ اَدْبَرَ ما اَدْبَرَ، وَ اَقْبَلَ ما اَقْبَلَ، فَبايِعْ مَنْ قِبَلَكَ، وَ اَقْبِلْ اِلَىَّ فى وَفْد
گذشته گذشت، و آمد آنچه آمد، از آنان که نزد تواند برای من بیعت گیر، و با گروهی از یارانت
مِنْ اَصْحابِكَ. وَالسَّلامُ.
بـه سـوی من بیـا. والسـلام.